Το χωριό Χράνοι Αρκαδίας βρίσκεται στο χαμηλότερο σημείο της Νότιας Οροσειράς που συνδέει το όρος Λύκαιο με το βορεινό Ταύγετο. Το όνομα του προέρχεται από την σλαβική λέξη (hrana) που σημαίνει σιτηρά, δημητριακά, και κατ’ επέκταση τροφή. Από κάτι τέτοιες λέξεις, δηλαδή σλαβικές, οδηγήθηκε ο Fallmerayer το 1830 να διατυπώσει τη θεωρία, ότι η Πελοπόννησος αφού αποκόπηκε από την κεντρική κυβέρνηση του Βυζαντίου περιήλθε για μακρό χρονικό διάστημα στους Σλάβους.

  Ο ζωτικός του χώρος του χωριού εκτείνεται σε δυο μέτωπα, το βόρειο και το νότιο. Το βόρειο, που αναπτύσσεται προς το οροπέδιο της Μεγαλόπολης και το Νότιο που είναι και το βασικότερο, που περιλαμβάνει το χωριό και το χώρο προς τον Μεσσηνιακό κάμπο, σαν πλαγιά μήκους 5 χιλιομέτρων με υψόμετρο 480 μέτρων. Χαρακτηριστικά είναι τα φαράγγια και οι δρυμοί της Δυτικής πλευράς, προς το ΄Ισαρι που κράταγαν τον Αρκαδικό Πάνα με τους Τραγόποδες,και τον ποταμό Πάμισο (τζαμί) που κελαρύζει στο βάθος,που δυστυχώς όμως η μεγάλη φωτιά του 2007 κατέστρεψε ένα μεγάλο μέρος τους.

  Στα νότια, η κοντινή εκκλησία του Αγίου Νικολάου με πηγές που αναβλύζουν για να δροσίζουν τους περαστικούς, αλλά και τους προσκυνητές, και μακρύτερα ο Αη Νικόλας του Σπαρτινού ή αλλιώς ΝΤΕΛΟΥΘΙ με καταρράκτη 50 μ., τη χάρη του οποίου εορτάζουμε στις 9 Μαϊου. Η περιοχή πήρε το όνομα Σπαρτινού εξ αιτίας του ότι απ’ το 600π.χ. χρησίμευε σαν στρατόπεδο ασφαλείας των περασμάτων από τους Σπαρτιάτες κατά την διάρκεια του Μεσσηνιακού πολέμου, σπασμένα κεραμικά, καί κτερίσματα αυτής της περιόδου βρίσκονται έως σήμερα. Στον ίδιο χώρο στρατοπέδευσαν οι δυνάμεις κατοχής των ιταλικών & γερμανικών στρατευμάτων. Το χωριό είναι ένα πέρασμα ένα ¨Δερβένι¨ & σαν τέτοιο χρησιμοποιήθηκε στην πολύχρονη ιστορία του.

  Γι’ αυτό & το κύριο χαρακτηριστικό του είναι η σιδηροδρομική γραμμή που το διχοτομεί ενώ πλαισιώνεται από δύο πέτρινες γέφυρες ύψους 80μ. στην είσοδο & την έξοδό του τραίνου από το χώρο του χωριού. Η διέλευση του τραίνου απ’ το χωριό εδώ & 100 περίπου χρόνια έδινε τη δυνατότητα επικοινωνίας των κατοίκων με τις γύρω περιοχές. Την ανάπτυξη του εμπορίου, δεδομένου ότι λειτουργούσε απεντομωτήριο σύκων, που διακινούνταν από την Καλαμάτα & τα γύρω χωριά & έκανε ευκολότερη τη μετακίνηση-μετανάστευση.

  "Οπου τα τραίνα πάνε" πάνε και τα παιδιά των Χράνων γεμάτα όνειρα & φιλοδοξίες για δημιουργία, κουβαλώντας τα ιδανικά & τις αρχές του μικρού χωριού τους, μέσα και έξω από την Ελλάδα. Δεν είναι λίγοι αυτοί που διακρίθηκαν με το έργο τους, με προεξέχοντες γνωστούς Πανεπιστημιακούς Καθηγητές τον κ. Γεώργιο Βαλκανά στο Μετσόβιο Πολυτεχνείο τον κ. Γεώργιο Σταυρόπουλο, την κ. Θεώνη Π. Βαλκανά στο Πανεπιστήμιο της Πάτρας, τον κ. Γεώργιο Δ. Ηλιόπουλο στο Πανεπιστήμιο της Κρήτης, τον κ. Φωκίων Π. Γεωργακόπουλο πρόεδρο του νομικού συμβουλίου του κράτους, βραβευμένος απο τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, τον κ. Γεώργιο Ν. Πάλλα πρόεδρο Εφετών και τον κ. Γεώργιο Π. Γεωργακόπουλο Διευθυντή Οικονομικών Υπηρεσιών του ΓΕΝ.
Πλειάδα νέων ανθρώπων του χωριού μας κατέχουν υψηλές θέσεις στο χώρο των γραμμάτων, των τεχνών , του εμπορίου.

 Τα τελευταία χρόνια επιστρέφουμε στις ρίζες μας , στον τόπο που μας γέννησε, εκεί που ακούσαμε την πρώτη γλυκιά φωνή απ΄ την μητέρα μας, που νιώσαμε το πρώτο χάδι του πατέρα μας, στον τόπο που ανοίξαμε τα μάτια μας, για να δούμε τον κόσμο. Τον κόσμο που σεργιανίσαμε, αλλά πάντα η σκέψη μας γυρίζει στην αφετηρία του ξεκινήματος, στο χωριό μας, στους Χράνους μας. Πολλοί από εμάς κάναμε (καινούργιες πατρίδες) αλλά ποιος ξεχνάει τις ρίζες του! Όλα ζωντανεύουν , γιατί είναι μέσα στην καρδιά μας καθώς αποτελούν τα νάματα μιας εποχής που έφυγε, αλλά που την κρατάμε τόσο καλά φυλαγμένη στα μύχια της ψυχής μας.

  Ολοκληρώνοντας, δεν γνωρίζουμε αν καταφέραμε να δώσουμε αυτά που νιώθουμε, να είστε όμως σίγουροι ότι προσπαθήσαμε. Δώσαμε την ψυχή μας και κάπως έτσι θα θέλαμε να κρίνετε αυτή την προσπάθεια, με την ψυχή σας.